»من این را که عده ای با چهره های دفن شده درموبایل سر گردان هستند وحشتناک می بینیم »، ادعا می شود بروس گیلدن در نیویورک متولد و بزرگ شده است. «واکر اونز می گوید که او از من بهتر است. . . بی پرده نگاه کردن، این روشی است تا چشم هایتان را آموزش دهید و بیشتر؛کنجکاوی، خندیدن، گوش دادن. » گیلدن یک سبک امضا دار را ایجاد کرده است که فقط این کار را بر روی افرادی که در خیابان های اصلی شهر با آنها ملاقات می کند، اعمال می کند.
Continue reading «بروس گیلدن ( Bruce Gilden )»
فیلیپ لورکا دی کورسیا ، چهار گوشه زمین را در جستجوی خیابان های پر سر و صدا و شلوغ سفر کرده است. به هر حال، شهرت فعلیش را از نیویورک در (دقیقا شلوغ ترین تقاطع آن، میدان تایمز) برای مجموعه شناخته شده اش با نام «سر ها” در سال ۲۰۰۰ بدست آورد. مانند عکاسان خیابانی گذشته شهر، از رابرت فرانک تا گری وینوگراند، دی کورسیا هم پیاده ها را بی اطلاع آنها ثبت می کرد. با این حال رویکرد او را به سختی می توان تحت عنوان سنتی توصیف کرد. او دوربین ۳۵ میلیمتری دستی خود را به نفع یک دوربین قطع بزرگ کنار گذاشت؛ آن را بر روی سه پایه نصب کرد و قاب های گذرا را توسط یک لنز تله از فاصله بیست فوتی ثبت می کرد. دی کورسیا همچنین از یک دستگاه روشنایی که خودش اختراع کرده برای سوژه های خیابانی استفاده می کند تا آنها را از دست ندهد. هر زمان کسی جالب به نظر برسد ، او شاتر را فشار می دهد و یک سیگنال رادیویی نور را به فلش می فرستد.
Continue reading «فیلیپ لورکا دی کورسیا (Philip-Lorca Dicorcia )»
نیکی اس لی به سختی یک عکاس خیابانی در قالب سنتی است. در حقیقت، کار او بیشتر نمایش هنری است، همان چیزی که عکاسی است. به هر حال، تصاویر او در شهر ریشه دارند؛ اجزای خود را از خیابان ها بر می دارد. لی مجذوب خرده فرهنگ های رنگارنگ و متنوع شهری است. او دراولین سری خود به نام «پروژه ها»، شبیه قهرمان زلیگ وودی آلن تغییر شکل داد؛ تصاویر ژست های او را در اشکال متعدد در گروه ها اجتماعی مختلف نشان می دادند. گرچه او طول و عرض جغرافیایی ایالات متحده را سفر کرده است، اما بیشترین الهام را در نیویورک پیدا کرد. در آنجا، او خودش را درمیان یک جامعه متنوع با همسایگی های رنگارنگ یافت و خودش را به اشکال مختلفی تغییر داد ( از لزبین های گرینویچ روستای به یوپیای خیابان ۵ ، تا هیسپانیک هارلم اسپانیایی تا مدلباس های ژاپنی روستای شرقی). هر پروژه، هر تاثیری، در سلولوئید ضبط می شود.
بالاخره این گوشه ی من است. من فقط قسمت کوچکی از جهان هستم، اما همه چیز در اینجا اتفاق می افتد، درست مثل هر جای دیگری.
متیو باوم اولین کسی نیست که نیویورک را به عنوان یک منطقه شکار برای عکاسی می ببیند: یک مکان برای پیاده روی و جستجو لحظات غیر منتظره . تصویر مرد کت و شلواری به همراه موبایلش ،» بدون عنوان » ، نیویورک ، در خیابان پنجم گرفته شده ، شکار مورد علاقه عکاس مشهور گری وینوگراند. وقتی متیو باوم تعریف می کند که چگونه عکس را ثبت کرد، کلمات او شامل فرمول آزمون و خطا برای این سبک بود : «من با دوربین در اطراف شهر سرگردان بودم.نور فوق العاده بود. او به یاد می آورد، من وقتی او را دیدم در کوچه ۵۳ خیابان ۵ ام بودم .» فورا تمرکز کردم و در آن فضای اولیه ای که شما در هنگام گرفتن عکس خیابانی در آن قفل می شوید رخنه کردم . به هر حال بر خلاف وینوگراند و دیگر اساتید گذشته ، که به نظر می رسد دوربین های آنها لحظات را از جریان زمان قاپ می زنند ، لنز متیو باوم عصاره یک سکوت بی نظیر را از خیابان ها بیرون می کشد، به نظر می رسد سوژه ها به هر طریقی از لحظه ای که در آن قرار دارند آزاد می شوند.
در طول شش سالی که من در نیویورک زندگی کردم، احساس می کردم در وسط رویا یا فانتزی شخص دیگری بودم. بسیاری از تجربیات هیجان انگیز مردم در آنجا رخ داده اند، در خیابان های نزدیک به من. در عوض ، اتاق من آرام بود.
در نگاه اول به نظر می آید که این مناظر از نیویورک در شب گرفته شده اند؛ آسمان جوهری تیره و آسمان خراش ها غرق در حمام نور ماه ، با چند پنجره روشن که اشاره به فعالیت های شبانه ساکنان آنها دارند. در واقع ، تمام این تصاویر در طول روز روشن تهیه شده اند. آنها تصاویر منفی بسیار برجسته ای هستند که آفتاب سیاه و سایه سفید را به نمایش می گذارند، علاوه بر این ، آنها بدون استفاده از دوربین ایجاد شده اند. هنرمند با دگرگون کردن همه اتاق های انبارها ، کارخانه ها ، بلوک های اداری و آپارتمان ها ، به یک نوع دوربین که قرن ها پیش از ظهور عکاسی اختراع شده بود دست یافت.
از تیم دیویس عکاس ایالت متحده پرسیده شده که : ما چطور بعد از وینوگراند عکس های خیابانی تولید کنیم ؟ “پست مدرن ها می دانستند. شما نمی توانید”. به هر حال ، او می گوید که همکار نیویورکی اش گاس پاول موفق شده است. تیم دیویس، گاس پاول را به عنوان یک هنرمند متا مدرن ، یک پست پست مدرن که دارای استدلالی قوی در عکاسی مفهمومی است تحسین می کند ، او می گوید کارهای خیابانی گاس پاول همانقدر قوی هستند که کارهای نیویورک وینوگراند بودند. پاول روی دو مجموعه در شهر منهتن کار کرده است – به نام های «تصاویر ناهار» و «Mise en Scène» – هر کدام از اینها روشی برای نشان دادن واقعیت شهر است .
«فردی که از تماشای دیگران زمانی که برهنه یا درگیر فعالیت جنسی هستند ، لذت جنسی می برد “، تعریفی است که فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد از کلمه » چشم چران” می کند.
یاسمین چتیلا، متولد قاهره و عکاس ساکن نیویورک ، از کار خود می گوید: «این کار جنسی نیست و شرم مرتبط با کلمه » چشم چران » متفاوت است با آنچه که احساس می کنم دارم انجام می دهم.»
برای هشت ماه چتیلا از پنجره های همکار نیویورکی اش بدون اینکه او اطلاع داشته باشد ، از او عکسبرداری کرد.
