پاریس ( Paris )

در طول زمان، پاریس با لنزهای هنری متعددی جاودانه شده است. سالهاست می توان عنوان پایتخت عکاسی خیابانی جهان را بیش از هر شهر دیگری، به پاریس داد. تعداد زیاد فضاهای معماری و بلوارهای شهری تغییر نکرده از زمان نوسازی بارون ژرژ-اوژن هاوسمان ( Baron Georges-Eugène Haussmann ) در قرن نوزدهم، زمینه بسیاری از مدیوم های (medium) آثار هنری نمادین را فراهم کرده است. در اواخر قرن بیستم، اوژن آگت (Eugène Atget) از پایتخت فرانسه در مدت سی سال عکاسی کرد. سوزان سانتاگ (Susan Sontag)، منتقد، او را به عنوان یکی از تمرین کنندگان برجسته مدیوم مورد ستایش قرار می دهد، وی می افزاید: «مانند زبان، [عکاسی] مدیومی است که در آن آثار هنری ساخته می شوند.

نیلز یورگسن ( Nils Jorgensen )

«عکاسی می تواند یک آینه باشد و زندگی را همانطور که هست بازتاب دهد، اما من فکر می کنم که شاید بتوان مانند آلیس از پشت شیشه ها قدم زد و دنیای دیگری را هم با دوربین پیدا کرد.» اینها کلماتی است که عکاس انگلیسی تونی ری جونز (Tony Ray-Jones) برای توصیف عکاسی خیابانی به کار می برد؛ آنها به طور خاطره انگیزی اولین کتاب او را معرفی می کنند که پس از مرگ نابهنگام وی در سال 1972 منتشر شد. آنها همچنین توصیف مناسبی از عملکرد نیلز یورگسن عکاس لندنی هستند. سوفی هوارث موزه دار (Sophie Howarth) می گوید  “چگونه یورگسن نقطه های غیرمحتمل الگوها را تشخیص می دهد و برخورد های عالی خط و شکل را در معمولی ترین مکان ها انتخاب می کند.» او تقریباً توانایی شگفت انگیزی در پیدا کردن صحنه های زیبای دنیوی و روزمره و توجه به لحظات زودگذری دارد که از ما باقی می مانند. به نظر متخصصان، لنز دوربین در دستان یورگسن، درست مانند شیشه برای آلیس به نظر می رسد که می تواند جهان های شگفت انگیز دیگری را که در دنیای ما پنهان شده اند ، آشکار کند.

مت استوارت ( Matt Stuart )

مت استوارت ، متولد بزرگ شده لندن ، عکاس خیابانی از نوع مرسوم است. او در شهر خود با دوربین لایکا و لنزهای 35 میلی متری اش در حالت آماده باش، پرسه می زند و نسبت به لحظات نادری که جادویی به نظر می رسند هوشیار  است. سوفی هوارث (Sophie Howarth) ، موزه دار ، به کنایه می گوید: «اگر امروز عکاسی مشغول کار است که به نظر می رسد پشت سر  خود هم چشم دارد ، او مت استوارت است.» او از یک قانون سختگیرانه پیروی می کند: مجموعه ای ساده از قوانین شکست ناپذیر. او هیچ وقت چیزی را که در منظره یابش قرار دارد حرکت نمی دهد ، تغییر نمی دهد یا صحنه پردازی نمی کند و هرگز از فتوشاپ هم استفاده نمی کند. او می گوید: «من فکر می کنم ما در دنیایی زندگی می کنیم که همه چیز فتوشاپ شده یا جعلی است.» «واقعیت برای من بسیار مهم است [و] نشان دادن واقعیت بسیار جالب تر. نکته جالب درباره عکاسی خیابانی این است که در بهترین موقعیت ها، هیچ راهی وجود ندارد که شما بتوانید صحنه پردازی یا حتی فکر کنید. «