آغاز انتشار روزنوشت های یک شتر

اردیبهشت ماه ۱۴۰۳

در higlight شتر اینستاگرام یا وبلاگ بخوانید.

ساماندهی گوسفندان سطح شهر

چند هفته پیش، به کمک دوستان، پنجاه نهال در آرامستان کهنه کلا برای زیبایی فضا و ایجاد سایه کاشتیم، چند روزی نوبتی برای آبیاری رفتیم، تا اینکه در روز چهارم چیزی وجود نداشت، همه نهال ها توسط گوسفندان خورده شده بودند.

برای انتخابات سراوان

همانطور که قبلا نوشته بودم، ما در یک اعتراض مدنی ملی برای ایجاد تغییر در جهت زندگی آزادتر و با کیفیت تر قرار داریم که تحریم انتخابات فرمالیته مجلس هم جزو آن است، به همین دلیل در این فرآیند و طرفداری از شخص خاصی حضور نداشتم.

انسان در جستجوی هیجان

در گفتگو با تعدادی از مردان متولدین دهه ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ ساکن سراوان، رویدادهایی که برایشان در زندگی هیجان انگیز بوده اند را در سنین مختلف را به عنوان مثال می نویسم و در پایان چند پرسش مطرح می کنم که شاید بتوانند به فهم ما در شناخت خود و بعدا شناخت رفتارهای توده ای مردم جامعه خودمان کمک بکنند.

مبارزه در سراوان

در سراوان، ایستادگی و پیروی نکردن از رفتار قومی؛ مثل عدم همراهی و رأی ندادن به شخص مدنظر قوم یا سرپیچی از یک رسم یا آیین؛ تبعات زیاد احساسی، اجتماعی و اقتصادی مثل طرد شدن از قوم، طرد شدن از خانواده، طرد شدن از مشاغل خانوادگی، طرد شدن از مراسمات، کاهش ارتباط و تنها تر شدن را در پی خواهد داشت. در بیشتر مواقع، خانواده ها، ما را به عنوان شخصی مستقل که صاحب آزادی، اندیشه و اختیار است، قبول نمی کنند، برای همین شاید در زمان حال، مبارزه اصلی ما برای تغییر شرایط موجود؛ بازاندیشی، تغییر و ایستادگی در برابر جریان های غالب قومی و خانوادگی (توده ای و گله ای) باشد.

ما مردم بلوچ

اولین بار نبود که می دیدم ما مردم قوم بلوچ را با نام های دیگر صدا می کنند، گروهی ما را امت اسلامی خطاب می کنند، گروهی سنی، گروهی وهابی، گروهی تبعه خارجی، گروهی قاچاقچی، گروهی تروریست، گروهی شورشی، گروهی جدایی طلب و . . . آنها می خواهند ما حس کنیم به هیچ کجا تعلق نداریم، می خواهند حس کنیم در تبعیدیم، که بیگانه ایم، که فراری هستیم، که حتی بی ارزشیم تا بگویند هیچ مسئولیتی در قبال ما ندارند، تا به خود اجازه دهند ما را بکشند.

تغییر جریان گفتگو های احساسی طرفدارن، مخالفان و نامزدهای انتخاباتی به فرصتی برای آموزش شهروندی و گفتگوی منطقی

با مشاهده گفتگوی بین طرفداران نامزدهای انتخاباتی و مخالفان آنها در شهر سراوان، چند نکته به ذهنم رسید که در این برهه گفتگوهای اجباری و سیستماتیک شاید به کارمان بیاید و بتوانیم تکانی به خود و مردم جامعه مان در جهت اولین و مهم ترین تمرین دموکراسی یعنی ایجاد گفتگویی منطقی، بدهیم. جدای از بحث سیستم ناشفاف و مسخره صلاحیت و عدم صلاحیت ها و بحث شرکت یا تحریم که قبلا درباره آن نوشته ام .
اما چگونه از این فرصت استفاده کنیم ؟

دستگاه حاکمیت ایران در برابر روح زمانه

دستگاه حاکمیت ایران کاری کرده است که نمی شود هیچ کدام از حرف ها و کارهای آن را باور کرد. اعتماد را از بین برد تا از آب گل آلود ماهی بگیرد، موفق هم شد ولی حالا خودش هم در همان چاه افتاده است. هر وقت کسی کشته می شود، ما مردم شما را مقصر می دانیم، چون قدرت و حکومت در دست شماست، شما حافظ جان و مال مردم هستید و این مسئولیت بر گردن شماست، هر چقدر هم دلیل و بهانه بیاورید، ما مردم شما را مسئول و مقصر می دانیم.

چرا مبارزه می کنم؟

برای تجربه زندگی با کیفیت تر.

برای آنهایی که کت به تن کرده و عزم رفتن به مجلس را دارند (۲)

در برهه ای از تاریخ مبارزه برای آزادی و زندگی با کیفیت تر در استان و کشور هستیم که همبستگی ما در مبارزات مدنی می تواند ما را هرچه زودتر به اصلاح و تغییر امور نزدیک کند، با توجه به اینکه قبلا در این باره نوشته بودم، اما اگر شما بنا به هر دلیلی (که لطفا درباره اش بنویسید) نمی خواهید به این مبارزات بپیوندید و یا مدل کنشگری شما فرق می کند ( لطفا آن را هم تشریح کنید )، در جلسات و گفتگوهایی که با نامزدهای انتخاباتی خواهید داشت چند موضوع زیر را مدنظر داشته باشید ؛