«عکاسی می تواند یک آینه باشد و زندگی را همانطور که هست بازتاب دهد، اما من فکر می کنم که شاید بتوان مانند آلیس از پشت شیشه ها قدم زد و دنیای دیگری را هم با دوربین پیدا کرد.» اینها کلماتی است که عکاس انگلیسی تونی ری جونز (Tony Ray-Jones) برای توصیف عکاسی خیابانی به کار می برد؛ آنها به طور خاطره انگیزی اولین کتاب او را معرفی می کنند که پس از مرگ نابهنگام وی در سال 1972 منتشر شد. آنها همچنین توصیف مناسبی از عملکرد نیلز یورگسن عکاس لندنی هستند. سوفی هوارث موزه دار (Sophie Howarth) می گوید “چگونه یورگسن نقطه های غیرمحتمل الگوها را تشخیص می دهد و برخورد های عالی خط و شکل را در معمولی ترین مکان ها انتخاب می کند.» او تقریباً توانایی شگفت انگیزی در پیدا کردن صحنه های زیبای دنیوی و روزمره و توجه به لحظات زودگذری دارد که از ما باقی می مانند. به نظر متخصصان، لنز دوربین در دستان یورگسن، درست مانند شیشه برای آلیس به نظر می رسد که می تواند جهان های شگفت انگیز دیگری را که در دنیای ما پنهان شده اند ، آشکار کند.
یورگسن در دانمارک متولد و دوران کودکی خود را در آنجا گذراند. مادرش نقاش بود و پدرش گرچه به عنوان پزشک کار می کرد، اما یک عکاس مشتاق بود. یورگسن اولین عکس خود را در شش سالگی گرفت؛ در اواسط نوجوانی عکاسی برایش به یک وسواس تبدیل شد و او در وقت استراحت ناهار مدرسه مشغول چاپ کارهای خود بود. یورگسن روزی را به یاد می آورد که پدرش برای اولین بار او را جدی گرفت: «او دوربین قدیمی لایکا ( Leica IIIg ) خود را به من داد که هنوز هم دارمش . . . و به من گفت که ابتدا بر تکنیک تسلط داشته باش. » یورگسن پدر، همچنین کتاب های عکاسی خود را با پسرش به اشتراک گذاشت. او به یاد می آورد: «یکی از کتاب ها بیشتر از همه مورد علاقه من بود» کتاب عکاسی زمان زندگی (the Time Life) از سال 1973. [آن کتاب] تصاویر برجسته ای از بزرگترین عکاسان خیابانی جهان داشت. » کتاب یک سال قبل از مرگ ری جونز (Ray-Jones) در یک روز تعطیل منتشر شده بود، اما هنوز خصوصیات آثار او را نشان می داد. یورگسن می گوید: «عکس های تونی ری جونز بیش از بقیه مرا تحت تاثیر قرار می داد.” «او برای من الهام بخش بود.” وی می افزاید: «در آن زمان، در چهارده سالگی نمی دانستم که قرار است بقیه عمر خود را وقف این هنر بزرگ کنم.»
بعد از بیش از چهار دهه ، عکاسی خیابانی همچنان علاقه و شور یورگسن است ، اما او به عنوان عکاس مطبوعات (press photographer) گذران زندگی می کند. او اذعان می کند: «کار تمام وقت برای پوشش اخبار ، افراد مشهور ، ملاقات های فوری و موارد دیگر می تواند بازگشت به عکس گرفتن از لحظات تصادفی کوچک را که هیچ خبر واضح و اهمیت تجاری ندارند را دشوار کند.» در حوزه مطبوعات ، او سوژه های واضح را تعقیب و تصویر آنها را سریعا پوشش می دهد، در حالی که در حوزه شخصی، او عمدا این روند را کند می کند. او در مورد کشیدن صحنه های ساده ای صحبت می کند که بعد از عکاسی کردن عجیب می شوند و مجذوب قدرت رسانه است که چطور رویدادهای تصادفی و بی معنی را تبدیل به رویدادهای با معنی جدید می کند. برداشت فوق العاده ای که در عکاسی یورگسن وجود دارد شیوه غیرمعمول او برای دیدن جهان است. زیرا او بیشتر به سایه روی دیوار علاقه دارد تا جنگ، او همیشه ناظری تنهاست که از طرف دیگر به جمعیت نگاه می کند. او اجازه می دهد تا سوژه ها ظاهر شوند و می گوید: «»من میل دارم صبر کنم تا تصویر به سمت من بیاید. برای من عکاسی خیابانی چیزی است که در نتیجه “ فقط زندگی کردن “ اتفاق می افتد. «
– کتاب : اطلس جهانی عکاسی خیابانی
– صفحه : 148 – 147
– نویسنده : جکی هیگنز
– ترجمه : عارف خدابنده
Aref Khodabandeh 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟