نماز جنازه در سراوان

امروز به مراسم خاکسپاری (به قول مردم اینجا نماز جنازه) یکی از بستگان رفته بودم، پیرمردی بود ۸۰ ساله.

آنچه نظر من رو در اونجا جلب کرد رو براتون می نویسم:

تاریخ در جهت آزادی انسان گام برمی دارد

تاریخ هنر، تاریخ آزادی تخیل انسان است.

منشور آفریقای جنوبی و ۹۱

منشور آزادی آفريقای جنوبی

برگرفته از «کنگرة مردم», کليپ تاون، ۶۲ ژوئن ۵۵۱۱ (۴ تيرماه ۵۳۳۴) 

ما، مردم آفريقاي جنوبي، جهت اطلاع کل کشورمان و دنيا اعلام مي کنيم: 

علم هم مانند دین می تواند برای تمام ابعاد زندگی شما برنامه تعیین کند، هر دو می توانند شما را برده خود و در توهم رسیدن به یک آرمانشهر غرق کنند. باید شک کرد، باید اندیشید؛ برای آزادی، برای رهایی از بردگی، برای حفظ کره عرض.

تفاوت است میتن درس خواندن، مدرک گرفتن و انباشت علم با توانایی اندیشیدن. دانشمند بودن، دکتر بودن، مهندس بودن و . . . نشانه ای بر دارا بودن توانایی اندیشیدن نیست.

وقتی ما به خاطره تاریخی رجوع می کنیم، فقط برای به یادآوردن گذشته نیست، بلکه به دلیل آینده است، برای ترسیم آینده.

تمدن ما روح گفتگوی خودش را از دست داده است و تبدیل به بازار خرید و فروش شده است. بی تفاوت از کنار مسائل، گفتگو ها، پست ها و استوری ها عبور نکنید. بیندیشید، بپرسید، بنویسید.

آیا ما می توانیم بدون توجه به آخرت، به سعادت فکر کنیم؟ آیا امید، بدون وجود آخرت برای ما معنی دارد؟ آیا زندگی ما بدون وجود آخرت معنی دارد؟ اگر تلاش های ما، اهداف ما و معنای زندگی ما در جهت کاهش درد و رنج دیگر انسان ها و موجودات باشد؛ با گفتگو، با آفرینش، با آگاهی بخشی. بدون وجود آخرت هم به سعادت میرسیم.