بعد از آغاز جنبش زن، زندگی، آزادی ، شاهد متفاوت برگذار شدن مراسم تشییع جنازه های کشته شدگان، کودکان و اعدامی ها هستیم.
خانواده ها در بالای قبر عزیزانشان درباره زندگی صحبت می کنند، درباره آزادی. دیگر کسی درباره مرگ صحبت نمی کند، با اینکه دلیل حضور آنها مرگ یک عزیز است. چه کسی فکر می کرد که روزی مراسم تشییع جنازه عزیزان ما، تریبونی برای مبارزه با استبداد و آزادی خواهی و عدالت خواهی شود. این مردم روز به روز زنده تر و زنده تر می شوند، جریان زندگی در رگهای این مردم، هر روز قوی تر و قوی تر می شود. این روزها شاهد اتحادی مشترک و دردی مشترک و انسانی هستیم.
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟