در کتاب مهاجمان سرحد، به نقل از یک فرمانده انگلیسی آمده که مردم محلی اطراف خاش در بلوچستان این سوسک ها را خشک کرده و برای تغذیه داخل جیب های خود به همراه داشته اند.
این گونه سوسک را که در گویش محلی به آن سماگرو می گویند شاید نامگذاری آن به دلیل صدایی بوده که از خود برای جفتگیری تولید می کرده و مردم گمان می کردند با این کار دارد خدا را پرستش و به یاد آن است .
من شنیدم که مادرم می گفتم : سماه گرو، سماه (سماع) کن.
این گونه سوسک به دلیل تغذیه از گیاهان، همانند ملخ ها ، دارای مزه لذیذی بوده که اکثرا روی آتش کباب و خورده می شده است. سوسک ها و حشرات دیگری که از مواد کثیف و گندیده و گوشتی تغذیه می کرده اند، توسط مردم خورده نمی شدند.
Aref Khodabandeh 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟