مجموعه عکس‌های جیانگ پنگی با عنوان «Unregistered City » را می‌توان در چارچوب هنر شهری و تفسیر اجتماعی مشاهده کرد، زیرا به دنبال نشان‌دادن لحظه‌ای خاص در تاریخ چین است. مانند دیگر هنرمندان چینی در این فصل، جیانگ بی‌نهایت مجذوب تغییرات پرفراز و نشیب در محیط‌های شهری کشورش می‌شود و آثار او به وضوح از برخورد فرهنگی که در دوران رشد تجربه کرده است، الهام گرفته شده اند.
هنرمند چینی یانگ فودونگ (Yang Fudong) که در سال 2009 نمایشگاهی از آثارش را بر عهده داشت، او را مردی آرام و ملایم توصیف می‌کند که «در «تصاویر واقعی» که خلق می‌کند غوطه‌ور است. ماهیت مهربان، حساس و اندکی تنهای آثار او، تنها در نگاه طولانی مخاطبان پدیدار می شود.»
او که در روستایی چینی، در یوانجیانگ، استان هونان به دنیا آمد، در سال 1995 به مدرسه هنر در پکن رفت، جایی که شوک فرهنگی عمیقی را تجربه کرد. او شهری باستانی را می دید که با سرعت درگیر شهرنشینی است؛ همانطور که مدرنیزاسیون جوامع مدنی سنتی را به سمت فرهنگ شهری همگن سوق می دهد، ریشه ها و تاریخچه آنها به طور همزمان ریشه کن می شود. مانند بسیاری از هم نسل های خود، جیانگ با یک حس عمیق جابجایی و بیگانگی مواجه شد. مجموعه عکس های او «Unregistered City» مستقیماً با این احساسات درگیر می شود؛ صحنه‌های نگران‌کننده در این عکس‌های جادویی و گاهی نفس‌گیر، به او این امکان را می‌دهند که به قول خودش «انتظار ترس» را تجربه کند، او مستقیماً تخریب و شهرنشینی بیش از حد پایتخت چین را نقد می‌کند.
دستکاری دیجیتالی، کلید مفهومی این مجموعه است و جیانگ مجذوب این ظرفیت برای دمیدن زندگی به رویاهای فانتزی خود شده است. ظهور رسانه های دیجیتال و استفاده از آن توسط عکاسان هنری، رابطه عکاسی با حقیقت و همبستگی آن را با داستان، پیچیده تر می کند. تمرین جیانگ مستقیماً با این پارامترهای در حال گسترش در عکاسی درگیر است؛ در مجموعه قبلی او «All Back to Dust » (2006) شروع به کاوش در روش های ساخت داستان های تخیلی با ترکیب تصاویر دیجیتالی کرد، در حالی که از میراث مادی عکاسی هنری هم آگاه بود. در این دنباله از تصاویر، او با یک عکس سنتی از یک منظره شروع می‌کند و سپس با استفاده از فتوشاپ، تصاویر معماری شهری را روی توده‌های تصادفی آشغال‌ها قرار می‌دهد تا مناظر شهری کوچک ایجاد کند. سپس آنها را به معنای واقعی کلمه به داخل زمین می ریزد. به این ترتیب، جیانگ استعاره ای را که در عنوان ذکر شده است، انجام می دهد، که بازتاب دیدگاه نبوی او در مورد تمدن بشری و اجتناب ناپذیر بودن سقوط نهایی و بازگشت به خاک است.
این مضامین بیشتر در مجموعه «Unregistered City» جیانگ توسعه یافته اند، جایی که او به طور مشابه از دستکاری دیجیتال برای ایجاد شهرهای کوچک با متصل کردن تصاویر مناظر شهری به همدیگر، استفاده می کند. با این حال، در این مجموعه، جیانگ آنها را در نماهای داخلی ساختمان های متروک، مونتاژ می کند. بنیان پیدایش این پرده های دیجیتالی بسیار زیبا، فرورفتگی های داخلی مکان های تخریب شده در سراسر شهرهای چین است. خانه‌های سنتی، ساختمان‌های اجتماعی، و بناهای تاریخی امپراتوری – آخرین بقایای گذشته تاریخی چین – در پی شهرنشینی افسارگسیخته قربانی شده‌اند. جیانگ در خیابان‌های پکن به دنبال مکان‌های بالقوه پرسه می‌زند. او با استفاده از یک دوربین قطع بزرگ، از این فضاهای نیمه تخریب شده عکاسی می کند، و لنز خود را بر روی جزئیاتی مانند وان حمام، قفسه، انبوهی از ریزه ها، یا یک کف خرد شده متمرکز می کند. جیانگ وقت خود را صرف عکاسی از این مکان ها می کند؛ دغدغه اصلی او تسلط بر تغییرات نور و مهار ویژگی های دراماتیک آنهاست. بعداً، در استودیو، او از ویرایش عکس استفاده می‌کند تا تصاویر را به هم متصل کند – چه از عکس‌های خودش که در شهر گرفته شده یا از تصاویر پیدا شده از اینترنت هر شهر یا کشوری – شهرهای کوچک فانتزی که به نظر می‌رسد از این شهر بیرون آمده‌اند، ویرانه‌ها، به شکل شبحی، در مقیاس لیلیپوتی، و صحنه‌های آخرالزمانی فیلم‌هایی مانند Blade Runner (1982) و Brazil (1985) را به یاد می‌آورند.
کارهای جیانگ از سنت عکاسی صحنه سازی یا ساخته شده خارج می‌شوند. تابلوهای او که به دقت ساخته شده اند، کارهای هنرمندانی مانند توماس دیماند (Thomas Demand) و جیمز کازبر (James Casebere) را به یاد می آورند که از فضای فیزیکی و معماری خالی از حضور انسان، برای خلق درام و تمثیل استفاده می کردند. عکاس آمریکایی Casebere، مدل‌های رومیزی از فضاهای سازمانی را با استفاده از موادی مانند فوم، گچ، و تخته می‌سازد. سپس، با تقلید از قراردادهای برگرفته از سینما، این صحنه‌های صحنه‌سازی‌شده را به گونه‌ای نورپردازی می‌کند که جلوه‌ای نگران‌کننده و وهم‌آور ایجاد می‌کند که تنش و اضطراب را تشدید می‌کنند. جیانگ از نور برای اهداف مشابه استفاده می کند و مانند Casebere، علاقه مند است از ویژگی های دراماتیک آن استفاده کند تا فضای خود را با حال و هوا و معنا پر کند. در عکس Unregistered City No. 1، (نگاه کنید به تصویر 1، صفحه 328) پرتو نور از پنجره بالایی وارد می شود، و در حالی که کاهش می یابد، قطع شده و منظره کوچک شهری زیر را روشن می کند. بیننده متوجه شهر ارواح مینیاتوری در حال نابودی از میان رنگ و گرد و غبار می شود که در بیابان قرار دارد. جیانگ ساختمان‌های خاصی را در داخل آثارش انتخاب می‌کند و آنها را از داخل روشن می‌کند تا فضای سورئال و روان‌شناختی حاکم بر آن صحنه پردازی ها را تقویت کند. صحنه تاریک و غبارآلود است؛ شهر در پایان عمر خود؛ خسته، نابود شده، خالی از مردم و انرژی دیده می شود.
شیفتگی جیانگ در بازی با مفاهیم حقیقت در اینجا مطرح است. منتقد گو زیانگ (Gu Ziang) مشاهده می‌کند که چگونه جیانگ «تصویری از شهری می‌سازد که هرگز وجود نداشته است و آن را با ویرانه‌هایی که از واقعیت می‌آیند» ادغام می‌کند؛ در نهایت، این تأثیر واقعیت موجود در تصویر است که عناصر خارق‌العاده را هم باورپذیر و هم آزاردهنده می‌کند. استفاده جیانگ از پرسپکتیو هوایی بیننده را بیشتر تشویق می‌کند تا منظره را برای یافتن معنا جستجو کند و در مورد مسائل شهری بزرگی که جامعه معاصر با آن مواجه است فکر کند، در حالی که مقیاس معکوس است «تقریبا تلاشی روان‌شناختی برای معکوس کردن موقعیت بین قدرت و فرهنگ است.» به این ترتیب، او ترس عمیقی را که از مواجهه با منظره شهری به سرعت در حال تغییر پکن احساس می‌کند، در مخاطب خود ایجاد می‌کند: بار دیگر آن «تجربه انتظار ترس» را به یاد می‌آورد.
– کتاب : اطلس جهانی عکاسی خیابانی
– صفحه : 331 – 328
– نویسنده : جکی هیگنز
– ترجمه : عارف خدابنده
Aref Khodabandeh 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟