در تابستان 2004 ملانی منشو عازم مسکو شد و با خود کتابی از عکس های قرن نوزدهم روسیه را که شامل مطالعات توپوگرافی کلاسیک و پرتره های گروهی شهروندان ایستاده در مقابل مکان های مختلف بود را با خود برد. این تصاویر برای کمک به مردم روسیه گرفته شده بودند تا درک کنند که کشور عظیم آنها و ساکنان آن، چگونه به نظر می رسند.
منشو که غالباً از عکاسی برای به چالش کشیدن ایده های مربوط به پرتره استفاده می کند، از همان تجهیزات رسمی برای اجرای مجموعه ای از پرتره های گروهی در روسیه در قرن بیست و یکم استفاده کرد، با این تفاوت که او خود را فقط محدود به مسکو کرد. عکاسی مجموعه «Groups + Locations (Moscow)» بدون استفاده از زبان روسی و محدودیت های اضافه شده مانند ممنوعیت عکاسی و ممنوعیت تجمعات عمومی در روسیه به دلیل پیشگیری از تروریسم، کار آسانی نبود.
وقتی منشو مکان های خود را انتخاب کرد که شامل چندین مکان تاریخی معروف در اطراف شهر هم می شدند، مجبور بود با تلاش بسیار ایده خود را برای گروه های بزرگی از مردم مسکو که به صورت اتفاقی در حال عبور از آنجا بودند، توضیح دهد و آنها را متقاعد کند تا در این فعالیت بالقوه غیرقانونی شرکت کنند. روش عکاسی منشو اغلب اینگونه است که غریبه ها را متقاعد می کند تا در کار او شرکت کنند. برای هر عکس، او دوربین بزرگ خود را تنظیم می کرد و با گروه کوچکی از دستیاران بر روی جمع کردن شرکت کنندگان احتمالی کار می کردند. سپس، با آگاهی از اینکه ممکن است چند دقیقه بعد توسط مقامات متوقف شود، به سرعت به مردم نزدیک شده و در مورد آنچه می خواهد انجام دهد توضیح می داد و همه آنها را ترغیب می کرد تا غیر رسمی بایستند و تا قبل از اینکه کسی دوربین را جمع کند به دوربین نگاه کنند.
منشو متولد آلمان است و بیشتر وقت خود را در لندن گذرانده است، او در رویال کالج هنر لندن از 1990 تا 1992 عکاسی را آموخت. او به تصویر کشیدن پرتره را به عنوان یک عمل نمایشی و مشارکتی در کار خود درنظر می گیرد و به طور منظم موقعیت هایی را ایجاد می کند که در آن از افراد بیگانه ناخواسته دعوت به اجرا می کند تا به نتیجه مدنظرش برسد. پروژه های او اغلب موقعیت هایی در رویدادهای ساخته شده یا فضاهای عمومی را پیشنهاد می کنند و در مورد هویت های فردی و جمعی ما اکتشافات جذابی به دست می دهند، گاهی اوقات هم، گذشته را با حال مقایسه می کنند. او درباره انجام کار از طریق عکاسی، فیلم و ویدیو ادعا می کند: «من تلاش خودم را یک تحقیق مداوم در مورد مفاهیم وسیع پرتره و رابطه عملکرد با بازنمایی فردی به واسطه دوربین می دانم. » در واقع ، کار منشو در مرز بین رویدادهای مستند و صحنه سازی شده و مفهومی قرار دارد.
ناپایدار بودن لحظه ، در هر یک از 12 تصویر رنگی برجسته ثبت شده در مجموعه «Groups + Locations (Moscow)» با علم به این موضوع افزایش می یابد که هر لحظه ممکن بود پلیس مانند بعضی اوقات، حاضر شود و روند کار را متوقف کند. در حالی که این آثار همان ایده رسمی چاپ های قرن نوزدهم را دارند، در شرایط معاصر و در کشوری که عکاسی هنوز در بسیاری از فضاهای عمومی ممنوع است، مشارکت رهگذران و تصاویر حاصله باعث ایجاد اتهام سیاسی می شوند.
در طول این مجموعه، شهر مسکو با سابقه سیاسی پیچیده، زمینه ای قدرتمند و تکان دهنده را فراهم می کند. او برای عکس Manege, 3:15 p.m. (2004) یکی از بزرگترین گروه ها را در میدان مانژ گرد هم آورد. بیشتر چهره ها لباس پوشیده اند، برخی کیسه های خرید حمل می کنند، در حالی که بعضی ها تصمیم گرفتند کیسه هایشان را هنگام عکس گرفتن کنار بگذارند. این اثر به شیوه ای که ممکن است در گذشته از عکاسی استفاده می شده است اشاره کند؛ همچنین او پرتره گروهی بومیان را نشانه ای برای ساختاردهی تصاویر معاصر می داند که به طور مشابه در گستردگی قابل توجه هستند. بسیاری از سوژه ها تا حدودی دست پاچه و مبهوت مستقیماً به دوربین خیره شده اند. مکانهای دیگر شامل نمایش یکی از جت های Aeroflot و یک موشک فضایی است که مردم منشو در مقابل آنها قرار دارند (تصویر 2 را ببینید)؛ باغ خانه گورکی (Gorky House) ؛ در حالی که یک ساختمان دانشگاهی با ابهت در پس زمینه قرار دارد University 4:12 p.m. (تصویر 3 ، ص.220 را ببینید)؛ و یک مرکز نمایشگاهی همان نقش را در (Park of Economic Achievement, 1:44 p.m) بازی می کند. (تصویر 5 ، ص 221 را ببینید).
رابطه تصاویر منشو با تاریخ روسیه نه تنها در انتخاب مکان ها بلکه در ترکیب واقعی عکس ها که به طور خاصی روسی هستند، نیز نهفته است. در هر دو گروه تصاویر تاریخی و تصاویر منشو ، نیرویی در ترکیب وجود دارد که تا حدی از تنش بین فرد و گروه نشأت می گیرد. این مردم به عنوان یک فرد وجود دارند ، با این حال به صورت خودجوش به عنوان یک گروه نیز جمع شده اند؛ آنها لحظه عکاسی و تصویری موقت از یک گروه را «به اشتراک می گذارند» . برای کشوری که از اروپای شرقی تا آسیای مرکزی گسترش یافته است، چهره ها غالباً در گروه های برجسته ای در پیش زمینه به عنوان نمایشی توپوگرافی و قوم نگاری از روسیه شاهنشاهی قرار می گیرند. در تصاویر منشو وقتی هر گروه به دوربین خیره می شود، یک لحظه گذرا به محض بسته شدن شاتر برای همیشه به دام می افتد. دوربین به یک ابزار سازماندهی کننده تبدیل می شود که رویداد را ساختار می بخشد. مختصر شدن این لحظه بی اختیار، توسط منشو هنگامی که زیرنویس هر تصویر را به زمانی دقیق اختصاص می دهد، برجسته می شود. در نگاه اول، این تصاویر خوش بینانه و گسترده هستند که تضاد کاملی با تصاویری که ما از روسیه عادت کرده ایم تا ببینیم، ارائه می دهند. در واقع ، شرکت کنندگان از مشارکت خوشحال به نظر می رسند و ظاهراً در مورد خطرات احتمالی نگران نیستند. همانطور که یکی از منتقدان هنگام نمایش این مجموعه در لندن گفت ، «این عکس ها اظهارات سیاسی بسیار گرانی هستند. منشو در اعماق پیچیدگی های جامعه معاصر روسیه است. در اینجا سوژه های او چیزی ممنوعه را مزمزه می کنند. آنها درگیر تاریخ سیاسی و همچنین وضعیت فعلی خود هستند. کارهای منشو به طور شگفت انگیزی روسیه معاصر را با تاریخ آن پیوند می دهد و با موج های متعدد آشوب ، سرکوب و هرج و مرج که همه روس ها را تحت تأثیر قرار داده است ، درگیر می شود. » این تصاویر قدرتمند، نشان می دهند که چگونه روسیه معاصر هنوز پیوند ناگسستنی با تاریخ خود دارد. از ژست ها و چهره های آنها، علیرغم امکان مجازات به دلیل مشارکت با منشو در کار ، این افراد ترکیبی از اعتماد به نفس و سرکشی را نشان می دهند، زیرا در تلاش برای درک گذشته آشفته خود هستند.
– کتاب : اطلس جهانی عکاسی خیابانی
– صفحه : 221 – 218
– نویسنده : جکی هیگنز
– ترجمه : عارف خدابنده
Aref Khodabandeh 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟