من تضاد سبک های معماری در مسکو را دوست دارم، از احیاگری مذهبی روسی تا استالینی تا مدرن. به نظر می رسد همه آنها به گونه ای با ابهت طراحی شده اند و باعث کاهش ساکنان شهر شده اند.
اما شهرهایی که دارای سازه های بلندتری مانند نیویورک هستند، هنوز کاملاً موفق به نشان دادن کاهش جمعیت نشده اند. این کوچک شدن فقط جسمی نیست، بلکه روانی نیز هست. ساکنان در خیابان های وسیع، دور افتاده و تنها به نظر می رسند، گویی همه آنها فقط برای یک روز آمده اند تا ببینند و بروند، انگار به آنجا تعلق ندارند. من سعی کردم این تضاد را در ساخته های خود و همچنین در سایر عکس هایی که در آنجا بودم، ثبت کنم. فقط وقتی از سرما بیرون می آیید و به یک بار یا رستوران می روید، می بینید که مسکو واقعاً زنده است، گویی همه از اینکه در جایی مناسب قرار دارند، احساس راحتی می کنند .
– کتاب : اطلس جهانی عکاسی خیابانی
– صفحه : 217 – 216
– نویسنده : جکی هیگنز
– ترجمه : عارف خدابنده
Aref Khodabandeh 
نظر شما در مورد این نوشته چیست؟